Chili, West-Argentinië en Zuid-Bolivia

Hallo trouwe volgers,

Hoe is het daar in Nederland? Nog spannende dingen gebeurd? Zo ja, laat het me dan a.u.b. even weten, want ik ben gestopt met het volgen van het nieuws. Niet omdat ik het Nederlandse nieuws niet interessant vind, maar meer omdat ik er eigenlijk niet aan toekom om het nieuws te volgen en omdat de Wi-Fi-verbindingen hier zo slecht zijn, dat ik al blij ben als ik whatsapp berichtjes kan ontvangen.
Het is inmiddels alweer bijna 3 weken geleden dat ik mijn laatste verslag heb geüpload. Dat laatste verslag heb ik geüpload in geschreven in de bus van Santiago (hoofdstad Chili) naar Valpariso (kustplaatsje in Chili), inmiddels heb ik alweer zoveel nieuwe geweldige dingen meegemaakt dat ik niet eens weet of ik dat allemaal nog kan herinneren. Maar ik ga proberen om compact in hoofdlijnen te beschrijven wat ik de afgelopen weken heb gedaan. Pak er maar weer een bak koffie bij en maak het je zelf comfortabel.
Zoals ik al vertelde zijn we per bus naar Valpariso gegaan. Valpariso is een van de bekendste kustplaatsen op een overbrugbare afstand van Santiago. De busreis was dan ook maar 6 uur, wat voor mij inmiddels ‘niks’ meer is. We hadden via andere backpackers in Santiago gehoord dat er een heel goed hostel moest zijn in Valpariso en die hebben wij natuurlijk ook direct voor 2 nachten vastgelegd. Dat was zeker geen slecht idee. Bij aankomst in Valpariso bus terminal hebben we een taxi gepakt omdat onze googlemaps screenshots blijkbaar niet goed opgeslagen waren op mijn telefoon. De taxi bleef maar berg op rijden, totdat we uiteindelijk bij ons hostel werden afgezet. We waren echt super blij dat we toch niet zijn gaan lopen met een 15 kg zware backpack en een 10 kg zware daypack. Nicklas en ik zijn toen ingecheckt en daarna zijn we direct naar het dakterras gegaan van het hostel omdat mensen ons verteld hadden dat dat het beste plekje van het hostel was. Onze vrienden in Santiago hadden niks te veel gezegd want het uitzicht vanuit ons hostel over Valpariso was meer dan prachtig. De eerste dag hebben we dan eigenlijk ook vooral doorgebracht op het dakterras met wat nieuwe mensen die we hadden leren kennen in het hostel. S ’avonds gekookt en daarna een filmpje gekeken in de bioscoop kamer die dit hostel had.
De volgende dag hebben we ontbeten en daarna kwamen 2 Nederlandse meisjes aan waarmee we hadden afgesproken. We hebben vervolgens een citytour gedaan door de stad. De meeste citytours die worden aangeboden zijn free-walkingtours. Deze zijn gebaseerd op fooi die je aan het einde geeft. Het voordeel van zulke tours is dat je weet dat de tourguide in ieder geval zijn best zal doen, omdat hij graag zoveel mogelijk fooi wil ontvangen. De citytour duurde ongeveer 3.5 uur en we hebben veel van Valpariso kunnen zien en we hebben veel geleerd over de geschiedenis van de stad. Valpariso is gesitueerd op een berg, er zijn erg veel muurschilderingen en het heeft een grote haven. De citytour was zeer interessant en zeker de moeite waard.
Vervolgens zijn we naar het strand gegaan. We moesten daarvoor een publieke bus pakken. De busrit zelf kost echt geen ene drol, maar echt veilig voel je je niet in de publieke bussen in Zuid-Amerika. Vooral omdat de buschauffeur als een gek rond zit te rijden. Maargoed we zijn uiteindelijk veilig op het strand aangekomen en hebben daar de rest van de dag gechilled. De waterstroming en de golven waren helaas te sterk en echt zwemmen konden we niet. Maar we hebben ons goed vermaakt. S ‘avonds wederom zelf gekookt en vervolgens met een groepje vanuit het hostel wezen stappen in Valpariso. Valpariso staat volgens de lonelyplanet bekend om het stappen, maar wij konden maar één bar/disco vinden. Maar we hebben ons goed vermaakt en hadden een leuke avond/nacht.
De dag erna hebben we s’ ochtends uitgecheckt, maar onze bus naar Mendoza (Argentinië) zou pas s ’avonds laat vertrekken. Dus we hebben de hele dag om en rond het hostel doorgebracht. Ik heb onder andere mijn hardloopschoenen maar weer is aangetrokken en ben als een gek gaan hardlopen door de stad. Dat bleek lastiger dan je denkt, want de wegen zijn er nogal stijl. Verder heb ik nog wat FIFA gespeelt online (er was zelfs een Playstation) en we hebben nog championsleague gekeken. Het voelt heel raar om championsleague te kijken om 4 uur s’ middags terwijl in Valpariso het zonnetje nog volop scheen. S ‘avonds hebben we afscheid genomen van de Nederlandse meisjes, 1 van hen zouden we later in Mendoza weer meeten. We hebben de nachtbus gepakt naar Argentinië. Tijdens de busrit moesten we natuurlijk de grens maar weer eens oversteken en ik was mijn papiertje kwijt die ik had gekregen bij binnenkomst in Chili. Dus het koste me nogal wat moeite en boze gezichten van de douaniers voordat ik eindelijk uit Chili gestempeld kon worden en in Argentinië gestempeld kon worden. We kamen s’ ochtends rond 6 uur aan in Mendoza. Hebben een taxi gepakt (die trouwens echt fucking cheap zijn meestal) en hebben onze spullen in ons hostel gedropt en zijn in de woonkamer van het hostel in slaap gevallen. Rond 11 uur werden we wakker en hebben zijn we gaan inchecken. We mochten nog gebruik maken van het ontbijt, wat erg goed was. Misschien wel het beste ontbijt in Zuid-Amerika zover. We kregen vers gebakken omeletten en crêpes voor ontbijt. De keukenmeisjes kwamen ze zelfs naar onze tafel toe brengen.. wat een leven heb ik toch. Vervolgens zijn we s ’middags wat boodschappen gaan doen en hebben we veel zitten praten met mensen in ons hotel. De volgende dag zijn we vroeg opgestaan en hebben we onze eigen citytour georganiseerd. Omdat wij de citytours in Mendoza nogal prijzig vonden. Het was een goede citytour met mij als tourguide :p. Het enigste nadeel was dat het nogal regende. Maar uiteindelijk werd het later nog zonnig op precies het juiste moment, want we waren aangekomen in een gigantisch mooi park in Mendoza. We hebben daar wat uurtjes gespendeerd en toen zijn we teruggelopen naar het hostel. S’ avonds was er een voetbalwedstrijd tussen ons hostel en een groep lokale Argentijnen georganiseerd. Natuurlijk had ik me daar voor ingeschreven. Bij aankomst bleek dat we moesten voetballen op een losliggend grindveld, maar dat mocht de pret niet drukken. Ons hostelteam bestond uit een 2 kerels uit Londen, waarvan 1tje gigantisch dun en zonder enige techniek en een kerel die wel techniek had maar een aardige bierbuik had ontwikkeld in de laatste maanden, verder waren er 2 kerels uit Denemarken waaronder Nicklas. Nicklas heeft niet echt het lichaam van een voetballer en dat was later ook goed te merken :P. De andere jongen uit Denemarken was wel een aardig goede voetballer. En de laatste man uit ons team was de rots in de branding uit Hollanda, genaamd Roy Tibben. Haha nee grapje, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik wel denk dat ik de beste was.. De Argentijnen waren goede technische kleine voetballers van ongeveer mijn leeftijd. Ze waren er nogal op gebrand om te winnen en konden ons fysieke spel dan ook niet echt waarderen. Uiteindelijk hebben we wonder boven wonder deze wedstrijd gewonnen met 9-10 (korfbaluitslag). Na de tijd hebben we met beide teams nog wat biertjes gedronken (zoals het hoort). De volgende dag stond in het teken van een wijntour die we wouden doen. Wij (Nicklas, het Nederlandse meisje en ik) hadden samen met een groep Engelse meisjes besloten om zelf onze eigen wijntour door ‘ de wijnstad van Argentinië) te organiseren. We hebben een publieke bus gepakt naar de wijngaarden, daar een stel fietsen gehuurd en zijn toen de wijngaarden gaan affietsen. In elke wijngaard kregen we een leuke en goede rondleiding en daarna kon je tegen een kleine vergoeding al hun wijnen proeven. Het werd uiteindelijk een geweldig gezellige dag en aan het einde had iedereen dan ook genoeg wijn gedronken. Bij terugkomst in het hostel hadden we zowaar het ‘geluk’ dat er ook nog eens een gratis-wijnuurtje aan de gang was. Het werd een lange en gezellige avond.
Midden in de nacht (4u) hadden we onze nachtbus naar Salta (Noordelijker in Argentinië) geboekt. Na een busreis van ongeveer 20u kwamen we dan ook aan in Salta. Het was al s’ avonds laat en we zijn eigenlijk meteen na aankomst in slaap gevallen. De volgende dag hadden we besloten om een bergwandeling te maken. De berg was niet al te ingewikkeld maar wel erg mooi. Onderweg werd het hele Bijbelverhaal afgebeeld op schilderijen en zodoende heb ik weer even mijn geheugen op kunnen frissen. Eenmaal boven op de berg was het uitzicht meer dan geweldig. We konden heel Salta zien. Verder was er een fitnesscentrum (gratis) boven op de berg. We hebben ons goed vermaakt. Er was ook weer eens een ‘Wannabee-Rio de Janeiro’ standbeeld gesitueerd boven op de berg. Deze keer was het niet Jezus maar Maria. S ’avonds hebben we een film gekeken en zijn we nog naar het busstation geweest om onze bus tickets naar de volgende bestemming te boeken.
De volgende dag zijn we s ‘middags met de bus naar Jujuy vertrokken (Noordoost Argentinië tegen de Chileense grens). We hadden verwacht dat Jujuy een plek zal zijn waar we wat ‘hikes’ konden gaan doen. Maar helaas viel het weer ontzettend tegen en was Jujuy zelf op een mooie kerk na niet echt bijzonder. We hebben toen maar besloten om wat dingetjes voor ons zelf te regelen. Zo heb ik onder andere wat films gedownload en de was gedaan. S ‘avonds hebben we een goede maaltijd gekookt en hebben we wat Ierse biertjes geprobeerd (we waren tenslotte in een Iers hostel).
De volgende dag zijn we uitgecheckt en zijn we naar het busstation (met backpack en alles) gegaan om ons ticket naar San Pedro de Atacama te boeken, 5 uur later konden we eindelijk vertrekken. San Pedro de Atacama ligt op ongeveer 3200 meter boven zeeniveau. En dat was bij de grensovergang tussen Argentinië en Chili dan ook al goed te merken. Ik bevroor zowat. Verder waren er een paar Nederlandse meisjes in de zelfde bus, waarvan een zoveel druk op de oren kreeg dat de buschauffeur moest stoppen om het probleem te verhelpen. Bij aankomst in San Pedro de Atacama leek het wel of we in de woestijn waren. Alles zag er kurkdroog uit en de straten en dergelijke waren niet echt van een denderend niveau. We zijn s’ middags door het stadje gelopen (wat eigenlijk uit een grote straat bestaat). Daar vonden we vooral touragencies die ons allemaal tours wouden verkopen. Iets zelf doen was dan ook eigenlijk niet mogelijk, omdat je voor alles wat er te doen was in de buurt (en er was echt ontzettend veel te doen) minstens 50 km moest afleggen. En 50 km fietsen in de woestijn is niet een heel verstandig idee leek ons. Dus hebben we besloten om een aantal dingen te boeken.
De volgende dag zijn we s’ ochtends met een bus vertrokken naar een van de grootste zandbergen in Zuid-Amerika. We zijn daar 3 uur lang gaan zandboarden. Zandboarden is in feite hetzelfde idee als snowboarden maar dan op zand. Het was ontzettend zwaar omdat we steeds de berg op moesten lopen maar het was echt ontzettend vet om te doen. S’ middags hebben we geluncht in ons hostel en zijn vervolgens vertrokken naar de ‘Moonvalley’. De Moonvalley zijn hele grote valleien waar je over heen kunt kijken vanaf bepaalde uitzichtpunten. We hebben een hele toch gemaakt wandelend en uiteindelijk de zonsondergang bekeken met zijn allen.
Vervolgens zijn we de dag erna om 4u s’ nachts vertrokken naar 5000 m boven zeeniveau om door de geisers te bekijken. Het was zo extreem koud (-12 graden) dat er zelfs mensen flauw vielen tijdens het ontbijt wat we daar hadden. We hebben daar een hele rondwandeling gemaakt en vervolgens zijn we in een hotspring wezen baden. De hotspring was heel heet, maar wanneer we vervolgens uit de hotspring moesten om naar de volgende stop te gaan ben ik echt letterlijk bevroren. Maargoed naar mijzelf weer te hebben opgewarmd met een hete kop koffie konden we er weer tegen aan. We zijn nog naar een dorpje geweest in de middle of nowhere waar 6 mensen leefden. Ik heb onder andere de slachting van een lama mogen zien (aardig wat bloed). Wederom zijn we weer naar het hostel gegaan en hebben we geluncht.
S’ avonds hadden we onze laatste tour in San Pedro de Atacama geboekt welke’ Laguna Cejar’ heette. Eerst zijn we naar de Lagunes geweest waar je in kon zwemmen. Deze waren zo zout dat je gewoon letterlijk bleef drijven (ideaal voor mensen zonder een zwemdiploma). Verder zijn we naar onze eerste zoutvlakte geweest en hebben we de zonsondergang bekeken onder het genot van wat Pisco Sours (typisch drankje, wat erg lekker is).
Ik zie dat ik de 2 dagen in San Pedro nogal vluchtig heb beschreven. Maar in deze twee dagen heb ik zoveel prachtige natuur gezien, dat kan je eigenlijk alleen maar uitleggen met foto’s. Daarom zal ik na het plaatsen van dit verslag proberen om foto’s te uploaden bij dit verslag. Dat kan wel even duren, dus kijk over een paar dagen nog maar eens of er al nieuwe foto’s op staan. Ik heb trouwens ook een aantal foto’s geüpload op Facebook met veel pijn en moeite (soms duurt het wel een uur voor je 1 foto kan uploaden hier).
Zondags zijn we vertrokken naar Bolivia. We hadden een georganiseerde tour geboekt van 3 dagen en 2 nachten. We werden met een grote bus opgepikt die ons naar de grensovergang tussen Chili en Bolivia bracht. De grensovergang was echt wederom in de middle of nowhere, en ik vraag me dan ook echt af waarom er überhaupt een grensovergang is. Onze spullen werden niet eens gecontroleerd en het enigste wat we kregen was een stempel. Maargoed wat moet dat moet.
Vervolgens werden we ingedeeld in groepen omdat we de rest van ‘Salar de Uyuni’ met een 4x4 jeep zouden doen. Nicklas, Nienke (het Nederlandse meisje) en ik werden ingedeeld bij 3 Duitsers. Het was een stelletje iets ouder dan mij en een ander meisje van ongeveer mijn leeftijd. Vervolgens zijn we begonnen met rijden. Het was aardig comfortabel in onze jeep, de chauffeur was een geinig klein mannetje die zelf een aantal woorden Engels sprak. Hij had een iPod met 156gb aan muziek bij zich, dus we hebben in 3 dagen tijd naar aardig wat muziek geluisterd.
De 1e dag in de jeep bestond vooral uit stops bij hotsprings, geisers en een aantal rode meren. Het was echt meer dan prachtig (zie foto’s). S’ avonds werden we gedropt bij een hostel in de woestijn. Er was echt in een straal van 50 km niks anders dan ons hostel. Het hostel had geen elektriciteit (alleen voor noodgevallen en s’ avonds 1 uurtje) en had ook geen warm water en fatsoenlijke douches. We hebben er gegeten en hebben na de tijd nog even gezellig nagepraat met aantal anderen naast onze eigen groep. De volgende dag hebben we ontzettend veel lagunes en flamingo’s gezien (zie wederom de foto’s) en vervolgens zijn we naar een zouthostel gereden. Dit hostel was gemaakt van zout in plaats van cement. Erg geinig. Het hostel had echt een ontzettend geweldig uitzicht. We zijn gaan eten en vroeg naar bed gegaan omdat we de volgende dag heel vroeg moesten opstaan voor het mooiste gedeelte van de tour (waar we het allemaal voor deden) ‘de zoutvlaktes’.
S’ ochtends zijn we om half 4 weggereden om op de mooiste plek ter wereld de zonsopgang te kunnen meemaken. Het was ijskoud, maar zeker meer dan de moeite waard. Wat gaaf en prachtig. Vervolgens zijn we naar een berg gereden midden in de zoutvlaktes waar ontzettend veel cactussen waren. Daar hebben we ontbeten en vervolgens zijn we over de zoutvlaktes gaan scheuren. Op de zoutvlaktes kun je hele grappige foto’s maken. Omdat je niks anders ziet dan zout kun je foto’s in perspectief maken. Alles 10m verderop lijkt dan heel klein. We hebben een tijdje gespendeerd aan het maken van wat foto’s. Het was wel moeilijker dan we dachten om de foto’s precies goed te maken. Daarna zijn we naar een museum geweest over de zoutvlaktes, hebben we geluncht midden in de zoutvlaktes en zijn we naar een treinbegraafplaats geweest. In de namiddag kwamen we aan in Uyuni (Bolivia) en hebben we afscheid genomen van onze groep. Nicklas, Nienke en ik hebben een hostel opgezocht en een ticket geboekt naar onze volgende bestemming.
Omdat Nicklas en ik de Inca Trail (4 daagse hike naar Machu Pichu) geboekt hadden in Cusco (Peru) op 3 April hebben wij besloten om zo snel mogelijk naar Cusco te gaan. Nienke doet haar Inca Trail pas later en daarom had zij besloten om eerst door Bolivia te gaan reizen. Nicklas en ik gaan Bolivia na onze Inca Trail met een bezoekje vereren.
Wij hebben daarom een bus naar La Paz (Hoofdstad van Bolivia in midden westen van Bolivia) geboekt. We hebben wederom een nachtbus genomen en de busreis was aardig goed te doen en duurde maar 12 uurtjes. Vervolgens was ons plan om direct een andere bus te pakken in La Paz richting Cusco (Peru). Dat hebben we geprobeerd maar helaas was er geen andere optie om de volgende dag s’ avonds weer een nieuwe bus te pakken. We hebben dus de hele dag in een cafétje op de busterminal in La Paz gespendeerd. Vervolgens zijn we naar Peru vertrokken. De grensovergang was wederom een lachertje. Er was niet eens politie ofzo, de twee landen waren verbonden door middel van een brug en ik had het idee dat meer dan de helft van de mensen hun paspoort niet eens liet stempelen. Deze mensen liepen gewoon over de brug tussen de chaos van souvenierverkopers en dergelijke door. Ik heb natuurlijk wel netjes mijn stempels gehaald en vervolgens zijn we verder gegaan naar Cusco.
2 dagen geleden zijn we ingecheckt in ons Hostel in Cusco. We hoopten op een goed hostel, maar helaas viel dat vies tegen. We hadden geen warm water en Wi-Fi was erg slecht. Als klap op de vuurpijl had onze dorm-room geen gordijnen en was mijn bed ook nog eens gesitueerd aan het raam. Ik werd dus elke ochtend wakker met volle zon in mijn gezicht om 6 uur s’ ochtends. We hadden het hostel al voor 2 nachten vast staan (niet slim natuurlijk achteraf), dus hebben we er maar het beste van gemaakt. We hebben wat nieuwe vrienden gemaakt en zijn s’ avonds uit eten geweest. Vervolgens hebben we de Ierse pubs hier in Cusco met een bezoekje vereerd. De volgende dag hebben we een Citytour gedaan, welke erg goed was. Cusco is van oudsher een Inca-stad. De Inca’s proberen nog steeds vele tradities in eer te houden. Erg indrukwekkend en prachtig. We hebben gister de hele dag gemountainbiked hier in de bergachtige omgeving. Zo zijn we onder andere afgedaald (erg stijl) van 4800 meter naar 3000 meter. Was een erg toffe ervaring. Vanaf gisteravond zijn we ingecheckt in een nieuw, groter en vele malen beter hostel hier in Cusco!
De komende dagen staan in het teken van de voorbereidingen op de Inca Trail. De Inca Trail is de bekendste hike ter wereld. En wij hebben het voorrecht om deze te mogen doen. Elke dag mogen er 500 mensen beginnen aan deze trail richting Machu Pichu. Tijdens de Inca Trail zal ik geen Wi-Fi hebben aangezien we in de bergen gaan kamperen endergelijke. Verder zal ik op zijn minst rond zon 50 km klimmend met een backpack op mijn schouder gaan afleggen. Het klinkt allemaal erg zwaar, maar ik heb er ontzettend veel zin in!
Ik hoop dat ik jullie weer een beetje een beeld heb kunnen geven van de afgelopen 3 weken. Het einde van mijn reis komt al enigszins in zicht. 20 mei is mijn vlucht van Lima (Peru) terug naar Nederland waar ik 21 mei vroeg in de ochtend zal landen. Ik wil nog zoveel dingen doen en meemaken dat ik nu toch wel wat druk voel. Maar eigenlijk heb ik nog zeeën van tijd, dus dat komt wel goed. Na de Inca Trail zijn de plannen om rond te trekken door Bolivia en daarna naar Peru te gaan om langs de zuidkust te trekken. Heb er echt super veel zin in!

Groetjes daar!
Xx Roy