Sacred Valley, Incatrail (Machu Picchu) & Titicaca

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer. De dagen vliegen voorbij en ik beleef zoveel gave dingen dat ik besloten heb om te proberen wat vaker een verslag te typen. Op dit moment zit ik een bus van Puno (Peru) naar Copacabana (Bolivia). Jullie zullen waarschijnlijk wel denken van waarom gaat die gek nu weer naar Bolivia toe. Nou eigenlijk is dat heel simpel. Ik heb Bolivia min of meer moeten skippen omdat ik de Incatrail had vastgelegd. De bedoeling was om de Incatrail (die ik sowieso wou doen) eind April te doen, zodat ik daarna rustig richting Lima (De stad waarvan ik terugvlieg naar Nederland) in Peru kon reizen. Helaas waren alle plekken voor de Incatrail al vergeven (er mogen maar 200 mensen per dag aan de Incatrail starten). De enigste optie voor ons was om de Incatrail op 3 April te starten. Vandaar dat we besloten hebben om na de zoutvlaktes in Uyuni (Bolivia) direct door te reizen naar Cusco (Peru) vanwaar de Incatrail start.
Zoals ik in het vorige verslag al verteld heb, hadden we nog een aantal dagen over in Cusco alvorens de Incatrail begon. We hebben onder meer met een groepje (Nederlander, Oostenrijkse, Deen en ik) een dag gemountainbiked door de bergen in Cusco. Bergop was erg zwaar (zeker vanwege de hoogte (zo’n 3600 meter boven zeeniveau), het was voor iedereen erg lastig om goed te kunnen ademen. Daarom hebben we maar heel veel pauzes gehouden (wat ook niet verkeerd is natuurlijk, met zulke mooie natuur). Na door een ongelooflijk mooi berglandschap omhoog te hebben gefietst begon eindelijk het echte uitdagende gedeelte. We moesten van ongeveer 4000 m dalen naar 3200 meter. Dit alles was bergaf, en de paden waarop we afdaalden waren zo smal naast de berg, dat het aardig wat adrenaline met zich mee bracht om af te dalen. De afdaling duurde denk ik ongeveer 30 minuten, maar het voelde als 2 uur ofzo. Wat gaaf en wat ging dat belachelijk hard.

Nicklas en ik hadden na de mountainbike dag nog 2 dagen over. De eerste dag hebben we gespendeerd aan het voorbereiden van de Incatrail. We waren gewaarschuwd door mensen die de Incatrail al gedaan hadden dat het s ’nachts nogal koud kon zijn in de bergen, dus hadden we besloten om wat warme kleding aan te schaffen. We hebben een taxi gepakt richting een lokale markt, waar we wat warme kleding en een goed regenjack hebben aangeschaft (achteraf heel blij mee). Verder hebben we voor een heel weeshuis aan koekjes en mueslirepen ingeslagen omdat we bang waren dat we misschien niet genoeg eten zouden krijgen tijdens de trail. Als laatste en zeker niet onbelangrijk hebben we een fles whisky gekocht, omdat we bedacht hadden dat dat ons s ‘avonds wel is lekker warm kon houden. Na het doen van de inkopen, hebben we als onderdeel van onze ‘ Incatrail-voorbereiding’ een wandeling bergop gemaakt richting een viewpoint over Cusco met wederom een Maria-standbeeld (Inmiddels al het 3e Maria-standbeeld die we hebben gezien, naast 2 Jezus-standbeelden) (Allemaal na-apers van het Jezus standbeeld in Rio de Janeiro :p), geeft maar weer eens aan hoe geloof de mensen in Zuid-Amerika zijn. Daarna zijn we nog naar een naastliggende berg gewandeld waar we ‘Sacsayhuamán’ (Vertaald ‘ Sexy-vrouw’ hebben mogen aanschouwen. Het klinkt nogal opwindend maar het is een van de bekendste heilige oude plaatsen ter wereld.

De dag voordat de Incatrail begon hebben we besloten een tour te doen richting Pisac (Peru). Deze tour bracht ons onder andere naar de Sacred-valley (De bekendste heilige vallei van de Inca’s en naar een bekend groot ruïnecomplex van de Inca’s. De tour duurde de hele dag en we hebben wederom geweldige natuurwonderen en cultuur mogen beschouwen. Ook de verhalen die de tourguide ons vertelde waren erg interessant.

De volgende dag ging om 5:00 onze wekker, we moesten onze spullen voor de Inca-trail pakken en tegelijkertijd de spullen die we niet wouden mee nemen in de opslagruimte plaatsen. Het pakken van je spullen om 5:00 s ’ochtends in een 12-bed dorm room is makkelijker gezegd dan gedaan. Ten eerste kun je het niet maken om het licht aan te doen, ten tweede kun je het ook niet maken om veel geluid te maken. Gelukkig had ik het meeste die avond ervoor al gepakt, maar tijdens het pakken van de laatste spullen en het verlaten van de kamer heb ik denk ik zo’n beetje de hele kamer wakker gemaakt. Gelukkig hoefde ik deze mensen later niet meer onder ogen te komen :p. Om 5:30 hadden we netjes uitgecheckt en hadden Nicklas en ik onze spullen voor de Incatrail in mijn grote backpack en zijn kleine daypack gepakt. Er was ons verteld dat we tussen 5:30 en 5:45 zouden worden opgepikt. Maar zoals we inmiddels wel gewend waren is in Zuid-Amerika alles wat meer ‘tranquillo’ (rustig, kalm) en dus werden we ongeveer om 6:30 opgepikt. We werden met een busje naar Kilometer 88 gebracht (waar de Incatrail zou beginnen). Daar ontmoette we onze groep voor de komende 3 nachten en 4 dagen. We waren met een groep van 8 personen in totaal een tourguide, 8 ‘ porters’ en een kok. Onze groep bestond uit een Duitse, twee Ieren, een Amerikaan, een Australiër, een Braziliaan en Nicklas en mijzelf.

Na kennis gemaakt te hebben, begon direct het zware werk, we zouden ongeveer 2.5 uur hiken naar de eerste stop waar we lunch zouden hebben. De eerste dag staat bekend als Inca-flat wat dus een makkie zou moeten zijn, omdat de trail deze dag steeds een klein beetje omhoog en omlaag ging. Voor mij en Nicklas waren de eerste 2.5 uur een makkie, maar dat gold niet voor iedereen van onze groep. We hebben ongeveer 4x een pauze van 10 minuten gehouden en bij de 3e pauze hebben we zelfs iemand van een andere groep gezien die aan een ademhalingsmachine was gelegd. Blijkbaar is de Inca-trail dus niet voor iedereen even makkelijk.

Tijdens de eerste rustplek, zagen we wie onze ‘porters’ waren. Poters zijn lokale volwassen Peruviaanse mannetjes die ongeveer half de lengte van mij hebben, wie de tenten, het eten, de kookmaterialen endergelijke dragen. Dit zijn een soort kleine supermannetjes die de Incatrail met een volgepakte backpack op hun rug half rennend doen. Zij moeten steeds ruim voor ons op de rustplekken en slaapplekken aankomen om ons kamp op te bouwen. Onze kok vertelde ons dat ze wat kleine problemen hadden met de gastank en daarom hadden we de kans om een potje voetbal te spelen. Het was een grappige ervaring om op bergschoenen en op 3400 meter hoogte een potje te voetballen. Ik had het gevoel dat het wel lekker ging, maar dat zal waarschijnlijk wel komen om dat de rest van de voetballende mensen er niet echt wat van bakte haha. Na de kleine voetbalwedstrijd kregen we dan eindelijk onze lunch. Een kom soep vooraf en dan 3 schalen met voedsel erop. Eén schaal was volgepakt met rijst, één met groente en de andere met vlees. Deze voedzame lunch kregen we elke dag tijdens de lunch (heerlijk en goed krachtvoedsel).

Na de lunch moesten we nog ongeveer 2 uur bergop wandelen. Vlak voor de rustplaats hebben we onze eerste Inca-sight gezien en wat geschiedenis les van onze tourguide gehad. De laatste 2 uur waren eigenlijk meer vals plat, deze dag voelde echt als een makkie voor mij. Wel moet ik eerlijk toegeven dat ik bij aankomst op de slaapplaats wat last van mijn rug had. Maar dat kwam waarschijnlijk doordat ik een volgepakte backpack van ongeveer 12kg op mijn rug had meegedragen. De porters hadden het kamp netjes klaargemaakt, we hadden 4 tenten voor elk 2 personen. Elke dag rond 18:00 was er happy-hour. Happy-hour tijdens de Incatrail betekende warme thee en koffie, koekjes en popcorn. Vervolgens hadden we elke avond om ongeveer 19:30 avondeten. Het avondeten was elke avond meer dan goed te noemen. Het was zo donker buiten dat iedereen een zaklantaarn of een soort van mijnwerkerslamp op hun hoofd moesten dragen om de weg naar de geïmproviseerde toilet te kunnen vinden en belangrijker de weg naar en in de tent. De eerste nacht heb ik heerlijk geslapen.

Dag 2 begon zoals elke dag weer vroeg, we werden wakker gemaakt met een kop ‘Coca-thee’. Het was eigenlijk warm water met cocabladeren erin. Cocabladeren schijnen te helpen tegen hoogteziekte endergelijke. De porters kauwden de hele dag cocabladeren, dus ik dacht laat ik ook maar zo’n zak met cocabladeren kopen en een beetje kauwen. Geen idee of het geholpen heeft uiteindelijk haha. Maargoed dag 2 staat bekend als de zwaarste dag van de Incatrail. We zouden ongeveer 5 uur bergop gaan en vervolgens 2 uur afdalen richting slaapplek. Deze dag was lastig om in een groep te doen omdat iedereen zijn eigen tempo heeft. Verder was er buiten prachtige natuur om verder geen Inca-sight te bewonderen op dag 2. Nicklas en ik hadden daarom ook maar besloten om proberen zo snel mogelijk bergop te gaan, vervolgens pauze te houden op de top en daarna af te dalen richting slaapplek. We gingen redelijk snel omhoog en haalden ontzettend veel mensen in, dit omdat onze groep die dag als één van de laatsten van start ging. Na ongeveer 4u bereikten we de top (terwijl onze tourguide 5u had gezegd wanneer we enigszins doorliepen). Helaas hadden we geen geluk en begon op het moment dat we top bereikten een stortbui waar je ‘U’ tegen zegt. Daarom hadden we maar besloten om geen pauze te houden en te beginnen aan de afdaling. Door de regen was het nogal glad op alle stenen en rotsen die het pad vormden van de afdaling. Omdat we het tempo nogal hoog hielden was ik niet voorzichtig genoeg en heb ik een goede smakkerd gemaakt op m’n rug. Gelukkig had ik m’n backpack op mijn rug waardoor de pijn wel meeviel. Eenmaal aangekomen op de slaapplek bleek iedereen die op dezelfde dag de Incatrail was gestart op dezelfde kampeerplek te slapen. Dat betekende ongeveer 20 groepen. Onze tourguide had ons verteld dat bij aankomst één van de porters klaar zou staan met een bord die ons naar de goede plek zou wijzen. Nicklas en ik hebben ongeveer een uur gezocht maar we hadden géén een van onze porters gevonden. Vervolgens hebben we wat andere porters van andere groepen gevraagd en die vertelden ons waar we moesten zijn. Eenmaal aangekomen op de kampeerplek was er nog niemand te bekennen. Nicklas en ik wisten niet zeker of we goed waren, omdat onze porters er nog niet waren. We hadden besloten om maar op het gras te gaan zitten en een biertje te drinken. Dat biertje hadden we gekocht op de laatste plek waar je nog eten en drinken kon kopen (begin van dag 2). Toen we ons biertje ongeveer op hadden kwam er ineens één van onze porters aan lopen. De porter wist niet wat hij moest zeggen en begon snel met het opbouwen van de kooktent. Vervolgens arriveerden de rest van de porters en daarna één voor één de rest van onze groep en onze tourguide. Onze tourguide kwam na een gesprek met de porters naar ons toe en hij vertelde ons dat hij in de 11 jaar dat hij in de Incatrail werkte nog nooit iemand eerder dan de porters heeft zien arriveren. Erg grappig.

Het voltooien van de zwaarste dag van de Incatrail moest gevierd worden en daarom hadden wij onze whisky fles meegebracht naar happy-hour. We hebben met onze groep de fles opgedronken in combinatie met koffie, thee, koekjes en popcorn. Vervolgens gegeten en daarna Inca-thee gedronken. Dit was een verassing van onze tourguide. In de Inca-thee waren 2 flessen rum verwerkt. Er was zoveel dat we de hele avond Inca-thee gedronken hebben en gekaart. Erg gezellig.

Dag 3 begon ook weer vroeg maar was veel belovend. We zouden deze dag maar liefst 4 Inca-sights aanschouwen. Dag 3 was relatief gemakkelijk. Nouja wat is gemakkelijk, we moesten soms wel een uur op onze groepsgenoten wachten bij de volgende Inca-sight. Het was heerlijk weer op dag 3 in tegenstelling tot dag 1 en 2. Dus we hebben heerlijk gelopen en aan het einde een prachtig uitzicht gehad op de Death-valley. Wat was dat prachtig en een mooie beloning van het volbrengen van dag 3. S ‘avonds wederom happy-hour en avondeten gehad en daarna afscheid genomen van onze porters en kok. Deze zouden de volgende dag om 5:00 s ‘ochtends de trein terug richting Cusco pakken.
We baalden er met zijn allen van dat we de vorige dag onze biertjes, whisky en rum hadden gladgemaakt, want we hadden die avond niks anders te drinken dan lauw-water (gekookt rivierwater). Daarom zijn we allemaal maar redelijk op tijd naar bed gegaan, wat niet onverstandig was omdat we de dag erna erg vroeg zouden worden wakker gemaakt.
Na een korte en ijskoude nacht werden we om 3:30 wakker gemaakt. We moesten voor 3:45 onze spullen hebben gepakt zodat de porters de tenten konden inpakken en konden vertrekken richting de trein. Wij begonnen onze hike richting Machu Picchu (De Inca-sight waar het allemaal om draait). We arriveerden na wat kleine Inca-sights gezien te hebben rond 7:30 op de top van de laatste berg die we moesten beklimmen. Eindelijk hadden we dan het uitzicht waar we allemaal zo lang naar uitgekeken hadden (Machu Picchu). Jezus wat was iedereen blij. Ik heb letterlijk mensen zien huilen en iedereen was elkaar aan het omhelzen en knuffelen (wat ik zelf nogal een beetje overdreven vond, maar goed wie ben ik om de sfeer te verpesten :P).
Na het geweldige uitzicht en een uitgebreide fotosessie was het nog zon uur afdalen richting Machu Picchu. Bij de ingang van Machu Picchu was het erg druk met toeristen die de makkelijke weg hadden gekozen (per bus en trein richting Machu Picchu). Je zag mensen dan ook erg raar op kijken toen wij als groep allemaal uitgeput, smerig, stinkend, met wandelstokken en volgepakte backpacks aankwamen. We hebben onze backpacks endergelijke in een opslagplaats opgeslagen en zijn daarna naar het restaurant gegaan om te ontbijten. Ja mensen we hadden al een kleine 5 uur gehiked voor we eindelijk onze eerste echte eten binnen kregen. Iedereen verlangde zo naar een biertje dat wij allemaal om 8:00 s ’ochtends aan ons wel verdiende biertje zaten. We hadden in totaal zo’n 50 km gehiked, dat was een prestatie die gevierd mocht worden.

Om 9:00 zijn we uiteindelijk richting Machu Picchu gelopen en hebben we eerst allemaal een half uur genoten van het uitzicht, vervolgens een tour van 2 uur gehad en daarna heeft iedereen voor zichzelf nog een beetje rond gewandeld. Wauw, wat was Machu Picchu indrukwekkend mooi en interessant. Echt iets speciaals. De hike was het zeker meer dan waard, wat heeft iedereen daar genoten. Vervolgens hebben we een bus richting het stadje Machu Picchu gepakt, waar we wat biertjes genuttigd hebben met onze groep. Na de lunch hebben we afscheid genomen van onze tourguide en hadden we nog zo’n 4 uur vrije tijd voordat we s ’avonds per trein en bus terug zouden gaan richting Cusco. We hebben deze tijd gebruikt om een hotspring te bezoeken. Het was heerlijk verfrissend en er werden biertjes en andere drankjes geserveerd in het water, waardoor we een erg gezellige middag en avond hadden.
De dag na de Incatrail hebben we gebruikt om even lekker uit te rusten. Er moesten een aantal dingen regelt worden, zoals bijvoorbeeld de was, de tassen moesten opnieuw gepakt worden en er moest een plan gemaakt worden voor de komende dagen. S ’avonds hebben we nog gemeet met onze groep in de Ierse pub (die Nicklas en ik inmiddels al aardig wat avondjes bezocht hadden) het was erg gezellig en uiteindelijk hebben de Ierse jongen, de Amerikaanse en ik samen het ligt uitgedaan in de Pub.

De volgende ochtend zijn Nicklas en ik per bus vertrokken naar Lake Titicaca (Wat een gigantisch groot meer is op de grens tussen Peru en Bolivia). We hadden besloten om een eerste stop te maken in Puno (Peruviaanse kant van het meer). Na een dagje door de stad te hebben gelopen endergelijke hebben we avond gespendeerd met allerlei leuke nieuwe mensen in ons hostel. We hebben ongeveer 3 films gekeken in het Spaans met Spaanse ondertiteling. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er weinig van begreep. Maar gelukkig had ik 2 van de 3 films al eerder gezien dus kon ik er enigszins wat van begrijpen.

Vervolgens zijn we op een tour gegaan van 2 dagen over de Peruviaanse eilanden gelegen in Lake Titicaca. We hebben onder meer een bezoek gebracht aan een community van mensen die op een drijvend eiland leven. Het drijvende eiland bestaat uit een berg riet die drijft in het water. Deze mensen hebben geen elektriciteit, drinkwater endergelijke. Het was erg indrukwekkend en we hebben een demonstratie gekregen hoe ze zichzelf in levensbehoeften voorzien. Ze eten onder meer waterriet en ze koken het water uit het meer om het vervolgens te drinken. Daarna zijn we naar een ander eiland gegaan waar een community leeft van 23 personen. Het waren 6 gezinnen met elk een hun eigen ‘stekje’. Bij deze gastgezinnen zouden we dan ook de middag, avond en nacht doorbrengen. Het was echt geweldig. Mijn gast moeder was echt geweldig lief en schattig. Ik heb mijn Spaans goed kunnen oefenen, we hebben een traditionele lunch gehad, zijn vervolgens naar een tempel op een berg op dat eiland gewandeld en hebben daar gebeden en de zonsondergang bewondert. Vervolgens zijn we in het donker terug gewandeld naar ons gastgezinhuis en hebben we traditioneel avondeten gehad. Daarna zijn we gaan slapen in een schattig huisje waar mijn ‘nieuwe’ moeder 2 bedden voor ons had klaargemaakt. Mijn mama had mij een ‘hello kitty’ dekbed gegeven. Mijn nieuwe moeder weet in ieder geval waar ik fan van ban haha.

De volgende ochtend werden we vroeg wakker gemaakt door onze gastmoeder met muntthee en een soort van oliebollen voor ontbijt. Na onze spullen te hebben gepakt is mijn nieuwe moeder met ons mee gelopen naar de haven waar we weer op de boot zouden gaan richting het laatste eiland. Het afscheid van onze moeder was erg emotioneel en ik werd op het hard gedrukt om de groeten te doen aan iedereen in Nederland en te vertellen dat ze altijd welkom waren op het eiland (Bij deze :P). Na het afscheid zijn we richting het volgende eiland gevaren. Daar zijn we wederom richting het hoogste punt geklommen voor het beste uitzicht, hebben we koffie gedronken op een terras (in een restaurant wat ik zelf nogal vreemd vond op een eiland met alleen maar 50 inwoners). Verder hebben we een rondleiding door de school gehad, door het gemeentehuis en hebben we geluncht in een huis van en lokaal gezin. Deze hebben wat muziek voor ons gemaakt en we hebben met zijn allen gedanst. Daarna hebben we nog even van het uitzicht genoten, in de lokale supermarkt wat biertjes gekocht met de jongere garde van de groep. Vervolgens moesten we 3 uur terugvaren richting Puno en hebben we deze tijd gespendeerd op het dakterras van de boot. Muziekje, biertje… gezellig dus.
Nog maar een aantal weken te gaan voordat ik weer terug ga naar Nederland. Het plan is om een rondreis te maken door Bolivia (omdat we dit eerder overgeslagen hebben) en daarna naar de Peruviaanse kust af te reizen. Vervolgens zullen we langzaam richting Lima reizen (waarvan ik terugvlieg naar Madrid).

Ik hoop dat ik jullie weer een beetje op de hoogte heb kunnen brengen van mijn belevingen hier.

Ik zal in de komende dagen wederom wat foto’s bij dit verslag toevoegen, maar zoals jullie inmiddels weten kan dat wel even duren met de super Wi-Fi hier :P.

Doe het henig an daar in Nederland en tot het volgende verslag!

Xx Roy